مژده مصحفی توانادر گفتوگو با میراث آریا، با اشاره به بحران آب در جامعه ایران، به لزوم احیای این سنتهای بومی برای آگاهیدهی بیشتر در خصوص بحرانهای زیستمحیطی پرداخت.
عروسکهای بارانخواه، نمادی از تقاضای باران در گذشته
پژوهشگر حوزه مردمشناسی افزود: عروسکهای بارانخواه از دیرباز در ایران به عنوان نمادی برای درخواست باران از خدا استفاده میشده است. مردم در گذشته با استفاده از این عروسکها، مخصوصاً در دورههای خشکسالی، از خداوند برای بارش باران دعا میکردند. این عروسکها معمولاً در مراسمهای جمعی برای جلب بارش باران استفاده میشدند.
مواد اولیه و شیوه ساخت عروسکها
او با اشاره به مواد اولیه ساخت این عروسکها گفت: عروسکهای بارانخواه معمولاً از چوبهای شکسته و پارچههای اضافی ساخته میشدند. این عروسکها با استفاده از متریالهای طبیعی و در دسترس ساخته میشدند تا آسیبی به محیط زیست وارد نشود. درواقع، هدف این بود که با استفاده از منابع طبیعی، سنتها و فرهنگهای بومی را حفظ کنیم.
تنوع و تفاوتهای عروسکها در مناطق مختلف ایران
این پژوهشگر در ادامه به تفاوتهای منطقهای در ساخت عروسکهای بارانخواه اشاره و تصریح کرد: در سیستان و بلوچستان، عروسکهایی به نام «شیشلو» از خاک و گل ساخته میشدند که نمادی از تقاضای باران بودند. در این مناطق، زنان بلوچ این عروسکها را با تزئینات محلی میآراستند و در مراسمهای بارانخواهی به کار میبردند.
ارتباط عروسکها با الهه آناهیتا
مصحفی توانا همچنین به ارتباط عروسکهای بارانخواه با الهه آناهیتا، الهه آب در ایران باستان اشاره و اظهار کرد: بیشتر این عروسکها به ویژه در غرب و شمال غرب ایران، با آناهیتا و معابد او در ارتباط بودند. مردم اعتقاد داشتند که این عروسکها قدرت خاصی دارند و میتوانند برای جلب رحمت الهی و بارش باران مفید باشند.
انتهای پیام/
نظر شما