سید امیر سلیمانی رباطی مسئول میراثفرهنگی گردشگری و صنایعدستی شهرستان بشرویه در یادداشتی نوشت: صحافی و جلدسازی که در اصطلاح به آن شیرازه میگویند سابقه و پیشینهای ۴۰۰ساله در بشرویه دارد. با این محتوا که استاد بدیع الزمان فروزانفر در قسمتی از شرح حال خود که به درخواست ایرج افشار نوشته است بعد از اینکه بیان میدارد صحافی را نزد پدربزرگ خود آموخته است اضافه مینماید اموری مانند آهار کاغذ و مهرکردن آن نیز در خود بشرویه صورت میگرفته است.
در اواخر دوره صفویه حاج علی اشرف هنرمند، خطاط و بنیانگذار آیین علمگردانی بشرویه سوای از کار کتابت، استنباخ کتب صحافی را نیک میدانسته و جالب آنکه به آبادیهای اطراف بشرویه سفر میکرده و قرآنها و کتب مردم را بصورت رایگان صحافی میکرده است.
از بررسی کتب خطی حوزه تاریخی علمیه بشرویه چنین بر میآید که صحافان زبردست بشرویهای جدای از شناخت انواع چرم، در انتقال نقوش پیچیده به جلد کتاب نیز تبحر خاصی داشتهاند.
مجموعه کتب خطی بینظیر حوزه علمیه بشرویه از دوران صفوی تا قاجار علاوه بر اینکه در بشرویه توسط هنرمندان خطاط نامدار کتابت میشده تمام امور صحافی و جلدسازی و نقشزنی نیز در خود بشرویه انجام میشده است.
حسین اسدی مقدم از دوستداران میراثفرهنگی و صاحب موزه خصوصی بشرویه اولین شخصی بود که پس از یک سده از منسوخ شدن هنر صحافی در پاییز امسال اقدام به احیاء و راهاندازی کارگاه صحافی سنتی در موزه بشرویه کرد تا علاوه بر زندهسازی و حفظ این هنر ریشهدار، جلد و شیرازه و کتب خطی و اسناد تاریخی آسیب دیده را ترمیم کند.
در شرایطی که بسیاری از هنرهای سنتی ایران در معرض فراموشی قرار گرفتهاند، احیای دوباره صحافی سنتی در بشرویه نهتنها یادآور جایگاه تاریخی این شهر در فرهنگ مکتوب ایران است، بلکه میتواند زمینهساز ثبت ملی این هنر، انتقال دانش آن به نسل جوان و توسعه گردشگری فرهنگی منطقه باشد.
استمرار چنین اقداماتی، بشرویه را بار دیگر بهعنوان یکی از کانونهای مهم هنرهای وابسته به کتاب در ایران معرفی خواهد کرد و پیوند میان میراث ناملموس و هویت تاریخی شهر را استحکام میبخشد.
انتهای پیام/
نظر شما