کشور ایران با پیشینه تمدنی غنی و تعدد آثار تاریخی، انتظار می‌رود در بین کشورها در زمینه مرمت آثار تاریخی پیشرو باشد، ماموریت مرمت در وهله نخست، شناخت اثر تاریخی و نجات آن است.
مرمت بنای تاریخی فقط یک کار تخصصی نیست، بلکه با شواهد تاریخی سروکار دارد و سازه تاریخی شاهدی بر رویدادهای گوناگون دوره‌های تاریخی است به همین منظور برای مرمت، استفاده از یک تیم بین رشته‌ای اعم از باستان‌شناس و باستان‌سنج و مرمتگر و ... ضروری است تا مرمت یک بنای تاریخی با آگاهی و دقت لازم و کافی انجام شود و با افزایش شناخت، نشانه‌ها و شواهد تاریخی که در بنا وجود دارد آشکار شود.
حفظ اصالت بنا با تکیه بر معیارهای علمی و فنی اتفاق می‌افتد، بنابراین برای حفظ اصالت بنا نباید اجازه داد انجام مرمت به سمت نوسازی پیش رود. اصالت، یک معیار ارزشمند برای سنجش مرمت اصولی آثار است چرا که با لایه‌هایی از دوره‌ها و زندگی تاریخی بناها سروکار دارد.
مرمت یک فرصت استثنایی برای بازخوانی یک اثر تاریخی است. هر یک از مصالح و مواد بنا تکرار ناشدنی هستند و تغییر در آن‌ها جایز نیست.
رویکرد مرمت کم‌ترین دخالت و بیش‌ترین اثرگذاری را دارد، به همین منظور در زمان مرمت می‌بایست از بازسازی بناهای تاریخی پرهیز کرد. هرچند بازسازی هم شرایط ویژه‌ای دارد و باید در مواردی که ضروری است از این روش بهره گرفت. همچنین برای بازسازی، زمانی ممکن است که به حد کافی اسناد و شواهد وجود داشته باشد.
از طرف دیگر مرمت نباید موجب تغییر هویت یک بنا شود و بایستی با حساسیت زیاد درباره مرمت‌ها تصمیم‌گیری شود و تصمیمات شخصی در مرمت بناهای تاریخی دخالت داده نشود و شوراهای فنی و راهبردی برای این هستند که با روش‌های مشورتی، اعمال سلیقه‌های شخصی به کم‌ترین میزان خود برسد.
مهم‌ترین اقدام قبل از هزینه‌کرد برای مرمت یک بنا، تولید دانش است. به طور مثال دیوار چینی یک بنای تاریخی خودش یک تخصص است که با بررسی ومطالعه نسبت به دانش بومی، شناخت حاصل شده و بعد از آن مرمت انجام می‌شود و مرمتگر با دانش و تخصص خود باید توانایی مستندسازی و تهیه گزارش مرمت بنا را داشته باشد چراکه هر ساله گزارش‌های مرمتی در کنار کار اجرایی، باعث تقویت بنیه کارشناسی و تخصصی کشور می‌شوند.
همچنین پیشنهاد می‌شود از توانمندی‌های پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و دانشگاه‌ها برای مرمت استفاده شود. به این معنا که ارتباطی چندسویه میان پژوهشگاه، دانشگاه‌ها و مرمتگران ایجاد شود و دانشگاه‌ها افزون‌بر آموزش رشته‌هایی چون مرمت و باستان‌شناسی، به‌گونه‌ی واقعی با مسائل مرمتی سر و کار پیدا کنند که بی‌گمان در آموزش دانشجویان این رشته‌‌ها مؤثرتر خواهد بود و باعث می‌شود مرمتگران از این فضا بهره ببرند.
آنچه مشهود است و دلسوزان و متخصصان در مرمت ابنیه ارزشمند بر آن تاکید دارند انجام مستندسازی دقیق و مفصل، انجام مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای و آزمایشگاهی، دعوت از کارشناسان متعدد و متخصص، مشورت و بررسی طرح‌های مرمتی ارائه شده و انتخاب بهترین طرح و تصویب آن و سپس انتخاب پیمانکار مرمت است.
در نهایت یکی از راهکارهای اصولی‌تر شدن مرمت، نقد کردن آن است. مرمت نیاز به نقد دارد و این کار می‌تواند مرمت را به سوی اصولی‌تر شدن پیش ببرد.
انتهای پیام/
