به گزارش میراث آریا، ، آیین سنگ‌زنی همه‌ساله در نخستین ساعات روز عاشورا با حضور پرشور اهالی پنج‌گانه‌ی محله کن- سرآسیاب، اسماعیلیان، بالان، میاندِه و دارقاضی برگزار می‌شود. عزاداران در حالی که دو چوب یا سنگ استوانه‌ای‌شکل را در دست دارند، با حرکتی هماهنگ آن‌ها را بر هم می‌کوبند و نوحه می‌خوانند؛ صدایی که نماد اندوه و ماتم برای سالار شهیدان است و روح مراسم را در کوچه‌های این محله‌ی قدیمی طنین‌انداز می‌کند.

در گذشته، این آیین با سنگ‌های طبیعی انجام می‌شد، اما امروزه برای حفظ امنیت و نظم، از چوب‌هایی روغن‌خورده استفاده می‌شود که صدایی مشابه سنگ تولید می‌کنند. این آیین نه‌تنها جلوه‌ای از سوگواری، بلکه نمادی از هویت فرهنگی و مذهبی مردم کن است که با گذشت دهه‌ها، همچنان اصالت خود را حفظ کرده است.

همزمان با این مراسم، در هر یک از حسینیه‌های محله‌های پنج‌گانه، سفره‌های اطعام امام حسین(ع) نیز گسترده می‌شود و روزانه هزاران نفر از عزاداران بر سر این سفره‌ها می‌نشینند.

آیین سنگ‌زنی در کن، فقط یک رسم نیست؛ میراثی زنده است که تاریخ، ایمان و پیوند عاطفی مردم با عاشورا را در خود زنده نگه داشته است.

آیین سنگ زنی در سال ۱۴۰۰ در فهرست میراث ملی به عنوان یکی از آیین های عاشورایی تهران ثبت ملی شده است.

انتهای پیام/