به گزارش میراث آریا، مهرزاد پرهیزکاری در این نشست گفت: در شمال غرب چغازنبیل، بنایی آجری در پیوند با حصار دور- اونتاش قرار گرفته که با سایر بناهای شهر، دارای تفاوت ساختاری است. این نخستین باری است که به این بنا نگاه معماری شده و از این بعد مورد پژوهش قرار گرفته است.

این پژوهشگر با بیان اینکه بنای یاد شده کارکردی در پیوند با آب داشته است، تصریح‌ کرد: نظرات مختلفی در رابطه با بنای آبی دور- اونتاش مطرح شده، اما تاکنون تحقیق جامع و مستقلی برای آن صورت نگرفته است. بقایای بنای آبی دور-اونتاش حاکی است که این بنا از مستحکم‌ترین بناهای عیلامی و از نظر فناوری بسیار پیشرفته بوده است. معماری بنا نیز نمایان‌گر طرحی خلاقانه با هدفی فراتر از انتقال یا هدایت آب است. شناخت معماری بنای آبی دور-اونتاش اطلاعات مبسوطی از چیستی و چرایی این بنا آشکار می‌سازد. این نخستین گام در دست‌یابی به ماهیت بنایی است که اندیشه‌ای مترقی آن را پدید آورده است.

او افزود: بنای آبی دور- اونتاش ضمن کاوش‌های رومان گیرشمن در محوطه چغازنبیل به سال ۱۳۴۱ش کشف شد. ساخت بنا همزمان با شهر دور- اونتاش و زیگورات چغازنبیل به سال‌های ۱۲۴۵-۱۲۶۵ق‌.م نسبت داده می‌شود.

انتهای پیام/