به‌گزارش خبرنگار میراث‌آریا، سخنران این نشست تخصصی، علی زلقی پژوهشگر پسا دکترای، انستیتوی باستان‌شناسی غرب آسیا  از دانشگاه ماینز آلمان بود.

زلقی در این نشست تخصصی به بررسی مرگ و دنیای پس از مرگ در ایلام باستان پرداخت و کوشید به این پرسش اصلی پاسخ دهد که ایلامیان مردگان خود را کجا و چگونه دفن می‌کردند.

تمرکز این پژوهشگر در این ارائه علمی بر یافته‌های باستان‌شناسی شهر شوش در هزارهٔ دوم پیش از میلاد بود که در این چارچوب، انواع تدفین‌های ایلامی ـ از دفن‌های سادهٔ چاله‌ای و گورخمره‌ای گرفته تا تدفین‌های تابوتی و مقابر آجری زیرزمینی معرفی و بررسی شدند؛ همچنین محل دفن مردگان، از جمله تدفین‌های درون‌شهری و گاه در نزدیکی یا زیر فضاهای مسکونی، به‌عنوان یکی از موضوعات بحث‌برانگیز مورد توجه قرار گرفت.

در این سخنرانی الواحی که معمولاً از آن به عنوان «تدفینی» یاد می‌شود و نیز سردیس‌ها و ماسک‌های گلی که گاه به آیین‌های مرگ نسبت داده می‌شدند، با نگاهی انتقادی بررسی شدند.

مدرس دانشگاه ماینز آلمان در ادامه گفت: نتیجهٔ این بررسی‌ها نشان داد که بسیاری از این شواهد یا به‌خوبی مستند نشده بودند یا تفسیر آن‌ها با اختلاف‌نظرهای جدی همراه بوده است.

این باستان شناس با نقد دیدگاه‌های رایج، از جمله نظریهٔ تدفین چندمرحله‌ای، تأکید کرد که بر پایهٔ داده‌های موجود نمی‌توان تصویری قطعی و یک‌دست از باورهای ایلامیان دربارهٔ مرگ و جهان پس از مرگ ارائه داد و در این زمینه باید با احتیاط و پرهیز از ساده‌سازی سخن گفت.

این نشست تخصصی با هدف آموزش و پژوهش‌های علمی با حضور کارشناسان پایگاه میراث‌جهانی شوش، اساتید و دانشجویان باستان‌شناسی دانشگاه شهیدچمران واحدشوش و پژوهشگران و علاقه‌مندانی از دزفول، اندیمشک و اهواز در قلعه باستان‌شناسی شهر تاریخی شوش برگزار شد.

انتهای پیام/