اين ديوار در طول مسير خود با تاسيسات وابسته نظير خندق، زنجيرهاي از قلعهها، کورههاي آجرپزي، سد، کانالهاي هدايت آب و... بوده است.
از نظر شرايط زيست محيطي داراي 2 بخش کوهستاني و نيمه بياباني است و به لحاظ موقعيت جغرافيايي به فاصله اندکي از گرگانرود و در امتداد آن (بخش اعظم آن در ضلع شمالي رودخانه) قرار گرفته است.
امروزه بقاياي ديوار تاريخي از کرانههاي شرقي درياي مازندران در دشت ترکمن صحرا تا ارتفاعات و درههاي البرز شرقي در دامنه بيليکوه (پارک ملي گلستان نزديک روستاي زاو در شمال شرقي شهرستان کلاله) قابل مشاهده است.
ص/119
انتهای پیام/