هاجر عسکری پژوهشگر و کارشناس در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری سبز در یادداشتی نوشت: حوزه مهارلو از شمال به دریاچۀ بختگان و از جنـوب و باختر به حوضه آبریز قره آﻏاج محدود می‌شود که سه زیر حوضه سروستان، گشنگان و حوضۀ باختری مهارلو تشکیل شده است؛ دریاچۀ مهـارلو در یـک فرونشسـت ناودیسی مانند، شکل گرفته که گسل سروسـتان از آن می‌گذرد. سری هرمز به سن کامبرین قـدیمیتـرین سـنگهـای موجـود در حوضه را تشکیل داده‌اند و جدیدترین واحدهای سنگی متعلق به کواترنر است. حدود ۱۱ چشمۀ اصلی و تعـدادی چشـمۀ کوچـک در حاشیۀ دریاچه وجود دارد که اﻏلب در بخـش بـاختری دریاچه دیده می‌شوند. جهت جریان آب زیرزمینـی در دشت آبرفتی شـیراز بـه سـمت دریاچـۀ مهـارلو اسـت. تأثیر توده هـای هـوای گونـاگون، دامنـۀ ارتفـاعی قابـل توجـه در حوضـه، کشیدگی و وسعت نسبتاً ً زیاد حوضه سبب شده است که آب و هوای منطقه تا حـدودی متغیـر و گونـاگون باشد

وجه تسمیه: بدلیل مجاورت با روستای مهارلو بعنوان تالاب مهارلو شناخته شده و بعلت وجود جلبک‌های قرمز در تالاب به دریاچه نمکی صورتی نیز معروف است. میزان تبخیر آب آن بسیار بالاست. تبخیر شدید آب تالاب مهارلو سبب شده است تا شوری آن به شدت افزایش یابد و نوعی جلبک دریایی قرمز رنگ به نام “کشند قرمز” در آن تکثیر شود. رشد و تکثیر بیش از حد این جلبک در این دریاچه باعث شده است تا تمام آب آن به رنگ قرمز متمایل شود و هیچ موجود زنده‌ای به جز یک نوع آبزی به نام آرتیما نتواند در آن زنده بماند.
ارزش‌گذاری اثر از دیدگاه سرمایه‌گذاری سبز و توسعه گردشگری پایدار در منطقه
سرمایه‌گذاری در گردشگری سبز بمنظور حمایت و حفاظت از محیط زیست، منابع طبیعی، تنوع فرهنگی و با رویکرد توسعه پایدار انجام می‌پذیرد. این نوع از سرمایه‌گذاری ضمن کاستن از اثرات منفی بر محیط زیست به رشد اقتصادی و اجتماعی جوامع محلی کمک می‌کند. با توجه به اهمیت اکولوژیکی و زیرساخت‌های گردشگری موجود در تالاب مهارلو؛ رونق گردشگری روستایی، بهره‌گیری از ظرفیت‌های نمکی دریاچه صورتی، ایجاد سایت پرنده نگری، نزدیک بودن به کلان شهر شیراز و موارد مشابه از جاذبه‌های سرمایه‌گذاری گردشگری سبز در این منطقه است. رنگ صورتی دریاچه در برخی از ماه‌های سال، گردشگران بسیاری را به سوی خود جذب می‌کند. از سایر جاذبه‌های گردشگری در منطقه‌ای که تالاب در آن واقع شده است می‌توان به سواحل نمکی، برکه زیستگاه پرندگان، گونه‌های گیاهی و زمین‌های کشاورزی با تنوع محصولات، مسیرهای دسترسی مناسب، چشمه‌های آب گرم معدنی و درمانی واقع در روستای مهارلو و چشم اندازهای طبیعی اشاره داشت.

تنوع زیستی تالاب مهارلو:
این تالاب ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺍﻛﻮﺳﻴﺴﺘﻢﻫﺎﻱ ﺁﺑﻲ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺗﻨﻮﻉ ﺯﻳﺴﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺯﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺣﺶ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺗﺎﻻﺏ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻴﺎﺕﻭﺣﺶ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻼﻣﻴﻨﮕﻮ، ﻣﺮﻏﺎﺑﻲ، ﺁﻧﻘﻮﺕ ﻭ... ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺷﻮﺭﻱ ﺯﻳﺎﺩ ﺧﺎﻙ ﺩﺭ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﺗﺎﻻﺏ ﻣﻬﺎﺭﻟﻮ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺯﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﺷﻮﺭﺭﺳﺖ ﻳﺎ ﻫﺎﻟﻮﻓﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻮﻉ ﭘﻮﺷﺶ ﮔﻴﺎﻫﻲ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﻭ ﺩﺷﺖ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺷﻤﺎﻝ ﺗﺎﻻﺏ ﻣﻬﺎﺭﻟﻮ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺩﺍﻧﻪ ﺯﺍﺩ ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﺯﺍﺩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺭﻭﺋﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻲ ﺳﺮﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺗﻨﮓ ﻛﻬﺪﺍﻥ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻞ ﺷﺎﻣﻞ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻨﻪ ﻭ ﮔﺰ ﻭ ﮔﻮﻥ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﻊ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ﭼﺮﺍﻱ ﺩﺍﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺩﺷﺖﻫﺎﻱ ﺳﺮﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﮔﺸﻨﮕﺎﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺭﺍﺿﻲ ﺯﺭﺍﻋﻲ ﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺸﺖ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﺳﻴﻔﻲ، ﭘﻨﺒﻪ، ﮔﻨﺪﻡ ﻭ … ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﺧﺎﻭﺭﻱ ﺗﺎﻻﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺟﻲ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻲ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻭ ﺳﺮﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻮﺭﻩﺯﺍﺭ ﻭ ﻧﻴﺰﺍﺭ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﻭ ﮔﻴﺎﻫﺎﻥ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂﻫﺎﻱ ﺷﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺷﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
به دلیل حمایت از پرندگان مهاجرکه بخشی از چرخه زیستی خود را در تالاب گذرانده‌اند و به هنگام تولیدمثل و یا توقفگاه موقت به تالاب مهاجرت می‌کنند، این منطقه جزء مناطق شکار ممنوع دسته‌بندی شده است. همچنین این دریاچه از سوی سازمان بین‌المللی حیات پرندگان بعنوان یک منطقه دارای اهمیت برای پرندگان شناخته شده است.

 ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ تالاب مهارلو:
ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺗﺎﻻﺏ ﺷﺎﻣﻞ ۱۲۶ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﻭ ﺁﺑﺰﻱ ﻛﻪ ﻋﻤﺪﻩ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺯﺍﺩ ﺁﻭﺭ ﺗﺎﻻﺏ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺁﺑﭽﻠﻴﻚ، ﭼﻮﺏ ﭘﺎ، ﻧﻮﻙ ﺧﻨﺠﺮﻱ، ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺳﻠﻴﻢ، ﺣﻮﺍﺻﻴﻞ، ﺁﻧﻘﻮﺕ، ﺍﮔﺮﺕ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﺍﺭﺩﻙ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﮔﻴﻼﺭ، ﺍﺭﺩﻙ ﺳﺮﺳﺒﺰ، ﺧﻮﺗﻜﺎ ﻭ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ۱۴۰۰۰ ﻗﻄﻌﻪ ﻓﻼﻣﻴﻨﮕﻮ ﺩﺭ ﺗﺎﻻﺏ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﮔﺬﺭﺍﻧﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. گونه‌های پرندگان خشکزی نیز مانند ﻛﺒﻚ، ﺗﻴﻬﻮ، اردک مرمری، ﺩﺭﺍﺝ، ﻛﻮﻛﺮ، ﺳﺴﻚ، ﺳﻨﮓ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﻮﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ.








 

انتهای پیام/