سید محسن طباطبایی مزدآبادی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی و دبیر کل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران در یادداشتی نوشت: هوش اقتصادی در مدیریت شهری امروز به یکی از مهم‌ترین عوامل افزایش درآمد شهرها و هم‌زمان افزایش محبوبیت و مردمی‌بودن شهرداران تبدیل شده است. دلیل اصلی این اهمیت آن است که هوش اقتصادی با استفاده از داده‌ها، تحلیل‌های اقتصادی و ابزارهای دیجیتال به شهرداران کمک می‌کند تصمیم‌هایی بگیرند که هم بار مالی شهر را کم می‌کند، هم درآمدهای پایدار ایجاد می‌کند و هم خدمات شهری را دقیق‌ترو سریع‌تر به مردم می‌رساند.

وقتی شهرداری بتواند هزینه‌ها را کاهش دهد، دخل‌وخرج را شفاف کند، عوارض و درآمدهای شهری را بهینه دریافت کند و در عین حال خدماتی ارائه دهد که مردم به‌صورت مستقیم اثرش را ببینند، یک پیوند قوی بین مردم و مدیریت شهری شکل می‌گیرد و همین باعث محبوبیت و اعتماد عمومی می‌شود.

در شهرهای مختلف جهان، نمونه‌های موفقی وجود دارد که نشان می‌دهدشهرداران مردمی و پردرآمد دقیقا با تکیه بر همین هوش اقتصادی توانسته‌اند کارنامه بهتری ارائه دهند. مثل بارسلونا که با داده‌محوری، پروژه‌های کوچک اما دقیق حمل‌ونقل، مدیریت هوشمند انرژی و سیاست‌گذاری شهری مبتنی بر تحلیل‌ها توانست هم هزینه‌ها را پایین بیاورد و هم اقتصاد شهری را فعال کند. 

یا سنگاپور که با برنامه Smart Nation از داده برای بهبود حمل‌ونقل، کاهش هزینه‌های عملیاتی و جذب سرمایه استفاده کرده و اکنون یکی از موفق‌ترین شهرهای دنیا در مدل مدیریت داده‌محور است. گزارش‌های بانک جهانی، OECD و UN-Habitat هم تأیید می‌کند که شهرهایی که ظرفیت استفاده از داده و فناوری را دارند، در شاخص‌های درآمد پایدار و رفاه عمومی عملکرد بالاتری دارند.

امروز وضعیت جهانی نشان می‌دهد که شهرهایی که هوش اقتصادی را درون ساختارهای شهرداری خود نهادینه کرده‌اند، موفق‌تر هستند، اما در کنار آن چالش‌هایی نیز وجود دارد. مهم‌ترین خطر در مدیریت شهری داده محور نبود شفافیت در نحوه استفاده از داده‌هاست که می‌تواند اعتمادمردم را کاهش دهد. همچنین اگر خدمات هوشمند فقط به بخشی از جامعه برسد، نابرابری ایجاد می‌شود و محبوبیت شهردار آسیب می‌بیند. یکی دیگر از ریسک‌ها سرمایه‌گذاری‌های سنگینی است که بدون تحلیل صحیح انجام می‌شود و ممکن است نه درآمد بیاورند و نه نتیجهمطلوب بدهند. بنابراین موفقیت هوش اقتصادی به دقت، شفافیت و مشارکت مردم وابسته است.

شهرداران مردمی که درآمدهای بالاتر و مدیریت قوی‌تری دارند معمولاً کار را از پروژه‌هایی شروع می‌کنند که مردم سریع نتیجه‌اش را می‌بینند: مثل حمل‌ونقل، نظافت شهری، پاسخ‌دهی سریع به خرابی‌ها، روشنایی معابر و مدیریت ورودی و خروجی‌های مالی شهر. آن‌ها داشبوردهای شفاف به مردم ارائه می‌دهند تا مشخص باشد پول‌ها کجا خرج می‌شود. حکمرانی داده و حفظ حریم خصوصی را رعایت می‌کنند تا شهروند احساس امنیت و احترام داشته باشد. پروژه‌های بزرگ را اول در مقیاس کوچک آزمایش می‌کنند و بعد توسعه می‌دهند تا هزینه اضافی ایجادنشود. همچنین با مدل‌های مشارکت عمومی–خصوصی منابع مالی را تأمین می‌کنند تا فشار روی بودجه شهرداری کم شود.

آینده شهرهایی که قصد دارند از هوش اقتصادی استفاده کنند روشن است، به شرط اینکه هم شفافیت داشته باشند، هم عدالت در دسترسی به خدمات را رعایت کنند و هم پروژه‌ها را قابل اندازه‌گیری و نتیجه‌محورطراحی کنند. اگر این مسیر درست طی شود، شهرها می‌توانند هزینه‌های عملیاتی خود را کم کنند، درآمدهای غیرمالیاتی و پایدار به دست آورند، سرمایه‌گذاری جذب کنند و کیفیت زندگی مردم را بالا ببرند. در نتیجه شهرداران این شهرها نه‌تنها محبوب و مردمی باقی می‌مانند بلکه عملکرد مالی بهتری هم از خود نشان می‌دهند. آینده مدیریت شهری جهان به‌شدت به سمت داده، تحلیل و هوش اقتصادی حرکت کرده و شهرهایی که زودتر وارد این مسیر شوند، در رقابت جهانی از دیگران جلوتر خواهند بود.

انتهای پیام/