به گزارش روابط عمومی میراث فرهنگی و گردشگری در آیین بزرگداشت روز ملی حکیم ابوالقاسم فردوسی که امروز با حضور جمعی از فرهیختگان، هنرمندان و علاقه‌مندان به ادب فارسی برگزار شد، محمدابراهیم زارعی، رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، به سخنرانی پرداخت.

زارعی ضمن خوش‌آمدگویی به مهمانان، حضور آن‌ها را ارزشمند دانست و با اشاره به اهمیت آثار فردوسی در تاریخ و فرهنگ ایران، بر لزوم پاسداشت مقام این شاعر بزرگ تأکید کرد.

او گفت: فردوسی از بزرگ‌ترین شاعران تاریخ ایران است که شعرهایش جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ ملی ما دارد و همچنان ماندگار است. وی همچنین به مقاله‌ای که حدود ۲۰ سال پیش درباره فردوسی نوشته بود اشاره کرد و بخش‌هایی از آن را برای حاضران بازخوانی کرد.

داد و دهش عنصری پررنگ در شاهنامه 

قدمعلی سرامی، شاهنامه‌شناس برجسته، با نگاهی ژرف به ابعاد فلسفی و معنوی شاهنامه، گفت: اگر کسی فردوسی را به‌درستی درک کند، درمی‌یابد که جوهره و جان کلام فردوسی در شاهنامه دعوت به خودشناسی و خودباوری است.

 او افزود: فردوسی جهانی را تصویر می‌کند که از دل خاک آغاز می‌شود و با ترکیب عناصر به خلق شگفتی و سیر تکامل می‌انجامد و همان مفهوم «زهش» را در بردارد.

این شاهنامه شناس گفت: فردوسی جهان را گرد می‌داند و به هم متصل، این نگرش با دیدگاه‌های علمی همچون نظریه انحنای جهان انیشتن هم‌راستا است.

سرامی همچنین با تأکید بر مفهوم «داد و دهش» در شاهنامه تصریح کرد: فردوسی انسان را به بخشش و خدمت به دیگران فرا می‌خواند؛ چرا که این جوهر هستی و معنای انسان بودن است.

اگاهی شرق از اهمیت شاهنامه 

در بخش دیگر این همایش، دکتر داریوش اکبرزاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی، به تأثیر شاهنامه در فرهنگ شرق آسیا پرداخت.

او با اشاره به اشارات فردوسی به چین، از جمله ازدواج سام با شاه‌دخت چینی، گفت: این نشانه وسعت نگاه فردوسی و آگاهی او از روابط فرهنگی ایران با تمدن‌های شرق آسیاست.

اکبرزاده همچنین به وجود آثار ساسانی در خاک چین و تأثیر بصری شاهنامه در هنر چین، از جمله مینیاتورها، اشاره کرد.

فردوسی در قله شاعران ایران 

  ایرج شهبازی، استاد ادبیات عرفانی، از ماندگاری شاهنامه با وجود چالش‌های تاریخی سخن گفت.

 او اظهار کرد: با وجود مخالفت‌های مذهبی، سیاسی و فرهنگی، شاهنامه باقی ماند و فردوسی در قله شاعران ایرانی ایستاده است. شهبازی دلایل این ماندگاری را در غنای محتوایی، شناخت ژرف از هستی و فرم استوار ابیات دانست.

او همچنین یادآور شد: نخستین نسخه کامل شاهنامه، دویست سال پس از مرگ فردوسی پدیدار شد؛ این خود گواهی بر زنده بودن این میراث فرهنگی است.

این استاد دانشگاه در پایان خاطرنشان کرد: هرچند فردوسی پایان شاهنامه را در ۲۵ اسفند دانسته، اما به‌دلیل هم‌زمانی با نوروز، ۲۵ اردیبهشت به‌عنوان روز بزرگداشت او انتخاب شده است.

شاهنامه خوانی و نقالی نیز بخش های دیگری از برنامه بود که در پایان نیز از عوامل برگزاری و سخنرانان تقدیر به عمل آمد.

انتهای پیام/