یاور عبیری، رئیس جامعه انجمنهای حرفهای اقامتگاههای بومگردی ایران در یادداشتی نوشت: امروز بیش از چهار هزار اقامتگاه بومگردی در سراسر ایران فعال است؛ شبکهای گسترده که یکی از موفقترین نمونههای پیوند اقتصاد روستایی و توسعه پایدار به شمار میآید. با این حال، رسیدن به چنین جایگاهی بدون مشارکت گسترده و تعیینکننده زنان ممکن نبود.
اگر بخواهیم محرک اصلی پایداری اقتصادی در روستاها و بومگردیها را معرفی کنیم، نقطه آغاز زنان هستند؛ زنانی که بهتنهایی حاملان اصالت فرهنگیاند و در عین حال، موتور نوآوری و پویایی در خدمات بومگردی. این نگاه، نه یک توصیف شعاری، بلکه انعکاس واقعیتی است که سالها در دل روستاها جریان داشته و اکنون با شکلگیری ساختارهای حرفهای گردشگری، وضوح بیشتری یافته است.
زنان در اقامتگاههای بومگردی در حوزههای گوناگون نقشآفرینی میکنند: مدیریت و ساماندهی امور داخلی، ارتباط با گردشگران، تولید صنایع دستی و خوراکهای بومی، آموزش فرهنگ محلی، خلق تجربههای اصیل برای میهمانان، روایتگری میراث ناملموس، و حتی مدیریت بازاریابی دیجیتال بسیاری از اقامتگاهها. حضور آنان سبب شده بومگردی تنها یک فعالیت اقتصادی نباشد، بلکه سازوکاری فرهنگی، اجتماعی و هویتی شود که روح آن به دست زنان شکل میگیرد.
یکی از ابعاد کمتر دیدهشده این حضور، ارتباط میان ادبیات مادرانه و اقتصاد پایدار است. در بسیاری از اقامتگاهها، ریشه موفقیت در همان روحیه مادری دیده میشود؛ روحیهای که بر مراقبت، پیوند اجتماعی، توجه به جزئیات، حفظ میراث و انتقال تجربه استوار است. همین رفتارهای انسانی، کیفیت خدمات را پایدار میکند و به مجموعههایی که باید همزمان هم زیستمحور و هم اقتصادی باشند، مزیت رقابتی میبخشد.
ورود زنان به چرخه بومگردی، بهویژه در روستاها، علاوه بر افزایش کیفیت تجربه گردشگران، به افزایش تابآوری اقتصادی خانوادهها کمک کرده است. در مناطقی که بومگردی بخش مهمی از معیشت مردم را تشکیل میدهد، فعالیت زنان موجب شکلگیری فرصتهای شغلی جدید، افزایش استقلال مالی و تقویت ساختارهای محلی شده است. این چرخه توانمندسازی، یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار به شمار میرود.
آینده بومگردی ایران بدون حضور فعال زنان قابل تصور نیست. پشت هر اقامتگاه موفق، ساختاری زنمحور از دانش، تجربه، مهارت و نگاه انسانی حضور دارد. این نکته نه یک تعارف مناسبتی، بلکه واقعیتی ملموس در شبکه گسترده بیش از چهار هزار بومگردی کشور است؛ واقعیتی که نشان میدهد زنان، بهعنوان حافظان فرهنگ و معماران رابطه میان گردشگر و جامعه محلی، ستون اصلی گردشگری پایدار در ایران هستند.
روز زن فرصتی است برای تأمل بر این نقش و قدردانی از زنانی که در دورترین روستاها، در دل سنتها و در مواجهه با چالشهای اجتماعی و اقتصادی، با صبر، خرد و عشق، صنعت بومگردی را زنده نگه داشتهاند و آیندهای پایدارتر برای جوامع محلی ساختهاند.
انتهای پیام/
نظر شما