به گزارش ميراث آريا(chtn)، روستاي زواردشت در80 کيلومتري شهر قزوين در ميان 2 روستاي «اوان» در شرق و «زرآباد» در غرب منطقه کوهستاني الموت قرار گرفته است که از جنوب به محل تلاقي 2 رودخانه و از شمال به بلندترين قله الموت يعني «خشچال» محدود مي‏شود.

آب شرب و کشاورزي اين روستا از آب شدن يخچال‌هاي طبيعي که تا اواسط مردادماه باقي مي‏مانند و از چشمه‏هاي موجود در کوه‏هاي شمالي روستا تامين مي‏شود که از مهم‌ترين چشمه‏ها مي‏توان «درازچره» براي مصرف آب آشاميدني و چشمه‏هاي دائمي «دره لارک» و «سياه‌سنگ» که سرچشمه رودخانه زواردشت است، نام برد.

پوشش گياهي زواردشت شامل گون، سيرک، سيريش، والک (درگويش محلي به آن آتک مي‌گويند) و ريواس است.

البته در اين منطقه گياهان دارويي و غذايي ديگري نظير آويشن، گل ختمي، پونه، گلپر و ... نيز وجود دارد.

روستاي زواردشت نيز مانند همه روستاها و شهرهاي کشورمان به محله‏هاي کوچک‌تر تقسيم مي‏شود که مي‏توان به پايين‏محله «جيرمله»، بالامحله «جورمله»، سيدمحله، تازه‌آباد، سرمسجد، کشک و محله ‏بالا «جوکلايي سر» اشاره کرد همچنين مي‏توان از ساير بخش‏ها و قسمت‏ها مثل دشتان، ديماچال، سيليوير، بوردشت، سرخرمن، جيرزي‌لو، ولان، پس‌ولان، واجاران، آبستان (اوستان) ولاتان نام برد.

زواردشت را شايد بتوان يکي از روستاهاي داراي امکانات اين منطقه نام برد که مردم آن از نظر فرهنگي و اقتصادي در سطح متوسط قرار دارند و زواردشت ديگر شبيه يک روستا نيست چرا که همه خانه‏ها از امکانات همچون آب، برق، تلفن و... برخوردار است.

همچنين جاده کمربندي زواردشت را به روستاهاي زرآباد و اوان و نهايتا به جاده اصلي الموت متصل مي‏کند.

مردم زواردشت به تحصيلات عالي فرزندانشان توجه ويژه‏اي دارند و با نگاه به افراد تحصيل‌کرده روستا مي‏توان قدمت و ريشه اين مسئله را به گذشته‏هاي دور ارتباط داد که چگونه و با چه امکانات محدودي آن‌ها را به مرکز بخش (معلم کلايه) مي‏فرستادند تا بتوانند به تحصيلات خود ادامه دهند و همچنان اين رسم خوب پا برجا است.
120/

انتهای پیام/